Misschien kan het beeld hierboven meer zeggen...the flower of life, dat wat ons verbindt met onze essentie. We komen er vandaan, van de liefde en we gaan ernaartoe, de vraag is waarom we ons in het Nu er zo moeilijk mee durven of kunnen verbinden. Het antwoord is: onze wonden, door de eeuwen heen zijn we zo verwond dat we maar heel moeilijk kunnen geloven dat we liefde zijn, dat we God zijn en dat we Eén zijn.
Op hetzelfde moment speelt er in mijn leven het bijzondere verhaal van een vriendin die zich opent voor de universele stroom van liefde en vergeving. Nu is dit misschien niet heel opzienbarend, ware het niet dat zij in Nederland woont, hij in Amerika, hij al 25 jaar gevangen zit onder bizarre, mensonterende omstandigheden en contact slechts mogelijk is per ouderwetse brief. Dit gaat over diepe compassie en mededogen. Onlangs heeft ze hem daar bezocht en deze verbinding heeft mij heel diep geraakt. Sinds gisteren begrijp ik nog meer waarom. Alles wat je liefde geeft groeit, alles waar je je in je hart mee verbindt groeit en dat heeft als een steentje in het water effect op alles om je heen. Het is letterlijk voelbaar als er in liefde wordt gegeven en ontvangen. Het is als je kiest voor te leven vanuit liefde dat er wegen voor je geopend worden, signalen te over je geschonken worden, je alle medewerking krijgt vanuit de kosmos om te geven, te ontvangen, in een oneindige stroom. Er is geen einde aan liefde.
We leven op een moment op aarde dat zo belangrijk is voor het openen van ons hart, er is simpelweg geen andere weg. We mogen geloven dat we stralen, liefde zijn, helemaal goed zijn zoals we zijn en hoe meer mensen dit werkelijk diep kunnen voelen hoe sterker dit kan worden. Het was gisteren alsof ik niet iets nieuws hoorde maar meer dat het nu pas in mijn hart kon aankomen. De woorden raakten een diepe herinnering aan hoe het was en hoe ver we hiervan af zijn geraakt. We zijn gaan leven vanuit angst en pijn in plaats vanuit liefde en vrijheid. Alles is een strijd geworden en zelfs zijn we gaan geloven dat we pas geliefd zijn als we beantwoorden aan allerlei concepten, van buitenaf ons opgelegd. Over hoe en waar en aan wie we onze liefde mogen geven, ideeën over goed en kwaad zijn ontstaan en dat hebben we verward met liefde.
Het verhaal van deze vriendin gaat voorbij deze concepten, het klopt hiermee totaal niet en toch, juist, is het zo waar, zo waar dat als een hart zich opent voor de essentiële liefde, een ander hart zich daarmee kan verbinden, waar het ook is, onder welke omstandigheden dan ook. Dit is de oneindige kracht van Liefde en ik begrijp en voel nu waarom dit op onze aarde de enige weg is, om te overleven, we hebben geen andere keus.
